Protokoły z posiedzeń Komisji Spraw Społecznych, Oświaty i Kultury: Protokół nr 32/2017 z posiedzenia Komisji Spraw Społecznych, Oświaty i Kultury Rady Miejskiej w Rogoźnie odbytego w dniu 19 października 2017 roku o godz. 16.30 w Urzędzie Miejskim
PROTOKÓŁ nr 32/2017 z posiedzenia Komisji Spraw Społecznych, Oświaty i Kultury Rady Miejskiej w Rogoźnie odbytego w dniu 19 października 2017 roku o godz. 16.30 w Urzędzie Miejskim.
Posiedzenie Komisji otworzył i posiedzeniu przewodniczył Przewodniczący Komisji Łukasz Zaranek. Przewodniczący Ł. Zaranek stwierdził, że na 7 członków Komisji w obradach bierze udział 7 członków Komisji. Komisja jest władna do podejmowania prawomocnych wniosków. Lista obecności członków Komisji stanowi załącznik nr 1 do niniejszego protokołu Ponadto w obradach udział wzięli goście zgodnie z listą obecności, którą stanowi załącznik nr 2 do niniejszego protokołu.
Przystąpiono do omówienia przedstawionego porządku obrad.
Ad. 1. Rozpoczęcie posiedzenia, przywitanie gości, stwierdzenie quorum. Posiedzenie rozpoczął przewodniczący komisji pan Łukasz Zaranek, po powitaniu gościu stwierdził, że komisja jest władna do podejmowania decyzji i wydawania opinii.
Ad. 2. Przedstawienie porządku obrad. Przewodniczący komisji przedstawił zaplanowany porządek obrad, do którego radni nie wnieśli zmian – został on jednogłośnie przyjęty.
Ad. 3. Przyjęcie protokołu z ostatniego posiedzenia KSSOiK. Protokół z poprzedniego posiedzenia komisji członkowie przyjęli – 6 głosów „za” i 1 „wstrzymujący się”.
Ad. 4. Działalność Muzeum Regionalnego w Rogoźnie. Ratusz, w którym mieści się Muzeum Regionalne im. Wojciechy Dutkiewicz znajduje się w północnej pierzei pl. K. Marcinkowskiego /dawny Nowy Rynek/, zajmując narożną zachodnią część placu od ul. Wielkiej Poznańskiej. Budynek zajmuje całą parcelę. Od południa jest kalenicowo ustawiony do placu, od zachodu szczytową ścianą w linii zabudowy ul. Wielkiej Poznańskiej. Od północy i wschodu sąsiaduje z niewielki podwórzami domów mieszkalnych. Siedziba Muzeum Regionalnego im. Wojciechy Dutkiewicz znajduję się w zabytkowym, klasycystycznym budynku Ratusza Nowomiejskiego z lat 1826-1828 (rozbudowany w latach 1911-1913). Jednopiętrowa część budynku powstała wg. projektu J. Offendingena, a rozbudowę poprowadził Hugo Lorenz i A. Klatte. Kondygnacje oddzielono dwoma równoległymi gzymsami. Z pierwotnego wyposażenia zachowały się drzwi do kasy miejskiej z 1914 roku oraz kilkanaście krzeseł z dawnej sali secesyjnej z końca XIX wieku. Budynek wchodzi w skład dóbr kultury /nieruchome/ wpisane w rejestr zabytków pod nr A 154(308) z d. 21 września 1968 r. Otwarcie placówki nastąpiło 29 stycznia 1983 r. W 1991 r. nadano Muzeum imię Wojciechy Dutkiewicz, wieloletniej nauczycielki, członka Komitetu Założycielskiego Muzeum oraz pierwszemu ofiarodawcy licznych cennych dokumentów historycznych, które stały się podwaliną do poszerzenia wystawy stałej historycznej. Przez 30 lat działalności Muzeum zgromadziło w swoich zbiorach kilka tysięcy eksponatów o różnej tematyce. Powierzchnia ekspozycyjna Muzeum wynosi ponad 350 m2 , na którą składają się trzy wystawy stałe: historyczna, etnograficzna i przyrodnicza oraz sale wystaw czasowych /81 m²/. Zbiory liczą ponad 8000 i są stale uzupełniane drogą darów, zakupów i pracy własnej przyrodników. Do tej pory zorganizowano ponad 250 wystaw czasowych. Część wystaw zorganizowano poza murami Muzeum m.in. w Muzeum Regionalnym w Wągrowcu, 1 na Targach Polagra-Farm w Poznaniu, Ośrodek Kultury w Budzyniu, ZS w Wągrowcu.
O Muzeum; wystawy, powierzchnia, przeznaczenie Wystawa stała historyczna w znacznej większości bazuje na eksponatach będących własnością Muzeum, podzielonych tematycznie, tj. fotografia historyczna, realia, dokumenty historyczne, archeologia /depozyt z Muzeum Archeologicznego w Poznaniu/ oraz częściowy księgozbiór. Ekspozycja zaczyna się od najstarszych śladów osadnictwa w okolicach Rogoźna pochodzącego z paleolitu schyłkowego (12000- 8000 p.n.e.), z okresu neolitu (ok. 4200-1700 p.n.e.) oraz z epoki brązu, tzw. kultury łużyckiej (1200-l000 p.n.e.) m.in. narzędzia krzemienne (siekierki, toporki, skrobacze, groty), ceramika kultury pomorskiej i łużyckiej, aż po II wojnę światową. Tak szeroka cezura czasowa pozwala na prowadzenie lekcji historycznych o różnej tematyce. Znaczny procent eksponatów znajduje się w magazynach, zaś dokumenty, fotografia historyczna oraz część realiów w pracowni historycznej odpowiednio zabezpieczone. Opiekun sali, w tym odpowiedzialna za ekspozycję prowadzi tzw. rotację eksponatów, tzn. wymiana obiektów. Mimo, iż wystawa historyczna jest ekspozycją stałą przynajmniej raz w roku następuje zmiana części ekspozycji. W pracowni historycznej znajduje się ponad 400 teczek źródłowych, których wykaz można znaleźć na stronie internetowej Rogozińskiego Centrum Kultury w zakładce Muzeum. W teczkach źródłowych można znaleźć materiały dotyczące historii miasta Rogoźna i okolic. Pozyskane materiały /dokumenty oraz częściowo fotografie/ znajdują się w teczkach biograficznych. Obecnie w zbiorach muzeum znajduję się ponad 460 teczek osobowych /w tym ponad 150 teczek powstańców wielkopolskich/. Wszystkie materiały są wykorzystywane nie tylko podczas organizowania wystaw stałych na sali historycznej ale także częściowo na wystawach czasowych o tematyce historycznej. Przede wszystkim są udostępniane do celów edukacyjnych, tj. prace magisterskie, doktorskie, prace konkursowe, lekcje historyczne. Pracownik merytoryczny Działu Historycznego /w osobie Angelika Pilarska/ jest zobowiązany przygotować wcześniej uzgodnione materiały; udostępnić do wglądu /bez możliwości wypożyczenia/ i powielenia wybranej dokumentacji, jeśli pozwala na to stan danego dokumentu. Do kolejnej działalności pracownika merytorycznego należy prowadzenie kwerend na zlecenie osób prywatnych bądź instytucji /poszukiwanie w dokumentacji muzealnej informacji dotyczących m.in. obiektów lub mieszkańców/. W przypadku udostępnienia sygnowanych dokumentów lub fotografii pracownik jest zobowiązany zachować najwyższą ostrożność, by nie uszkodzić wybranego obiektu. Każdy korzystający ze zbiorów Działu Historycznego musi zapoznać się z Regulaminem korzystania z ww. zbiorów oraz dostosować się do jego warunków. W celu zmniejszenia eksploatacji oryginalnych eksponatów tj. dokumentów, fotografii historycznej znaczna część zbiorów została poddana digitalizacji. Archiwalna baza komputerowa obejmuje teczki biograficzne, sygnowaną fotografię historyczną /podzielone tematycznie oraz numerycznie/; miejscowe organizacje II RP; szkolnictwo, etc. Sala ekspozycyjna zajmuje 154 m², na której znaczna część eksponatów sygnowanych. Dział Przyrodniczy posiada zbiór /bazę komputerową/ fotografii imprez kulturalnych, wystaw czasowych, motyli, okolice Rogoźna Cztery pory roku i ptaków. Wystawa przyrodnicza podzielona na pododdziały zajmuje cztery sale wystawiennicze. Dwie pierwsze sale przedstawiają ekspozycje ptaków i ssaków. Pokazane są one w układzie środowiskowym. Poszczególne gabloty prezentują zwierzęta: lasów, pól i łąk, terenów zurbanizowanych oraz wód. Wyeksponowano 126 gatunków ptaków z 18 rzędów oraz 24 gatunki ssaków z 4 rzędów. Możemy tutaj zobaczyć większość pospolitych gatunków ptaków występujących w okolicach Rogoźna, ale również ptaki rzadkie, jak: uszatka błotna, batalion, błotniak zbożowy, kląskawka, perkoz rdzawoszyi, sęp płowy, pójdźka, bernikla obrożna czy rycyk. Zgromadzone eksponaty umożliwiają też w przypadku wielu gatunków zapoznanie się z różnicami w wyglądzie związanymi z płcią, wiekiem oraz porą roku. Znaczna część eksponatów pochodzi z kolekcji zgromadzonej w latach 20. i 30. XX wieku przez Brunona Maske – najstarszy datowany jest na rok 1914. Część tej kolekcji oraz wszystkie pozyskiwane współcześnie okazy posiada dane dotyczące daty i miejsca pozyskania, więc poza wartością edukacyjną posiada wartość naukową. Do ciekawostek należy mapa Ptasie powroty opracowana przez pracownika p. Jerzego Dąbrowskiego, który poza praca merytoryczną zajmuje się obrączkowaniem ptaków gminy Rogoźno. Wieloletnia praca nad ww. tematem zaowocowała w badania nad przelotami ptaków. Mapa w znacznej części pokazuje typową pracę w terenie, którą wykonuje pracownik placówki. Kolejne gabloty wystawiennicze pokazują zbiory faunistyczne; płazy, gady, czaszki ssaków i ptaków, jaja ptaków, muszle ślimaków i małży. Odrębną cześć stanowi paleontologia – skamieniałych szczątków roślin i zwierząt. Są tutaj również szczątki zwierząt wymarłych stosunkowo niedawno: nosorożca włochatego, mamuta włochatego i tura. Kolejna sala przedstawia różnorodność minerałów i skał. W 9 podświetlanych gablotach można zobaczyć 107 różnych minerałów reprezentowanych przez 313 okazów i 53 skały przedstawione przez 91 okazów. Ostatnia sala pokazuje zbiory entomologiczne. Znaczną część zbiorów z ww. sali zajmuje kolekcja Brunona Maske. Około 20 gablot entomologicznych pokazuje zwiedzającemu różnorodność gatunków motyli dziennych i nocnych. Najnowsze zbiory entomologiczne gromadzone są przez Małgorzatę Skwisz, podczas prac w terenie. Co roku odbywa się inwentaryzacja motyli w gminie Rogoźno, dokumentacja fotograficzna motyli i innych owadów oraz udział w Europejskich Nocach Ciem. Nieodłączną częścią pozyskiwania materiału badawczego, a tym samym eksponatów do zbiorów Muzeum jest praca w terenie. Każdego roku odbywają się odłowy ptaków w okolicach Rogoźna. Na rok 2014 zaplanowano inwentaryzację populacji lęgowej bociana białego i łabędzia niemego oraz dalszą penetrację okolicznych żwirowni w celu poszukiwania szczątków zwierząt kopalnych. Szczególny nacisk położony będzie w tematyce:
Pracownik działu przyrodniczego Jerzy Dąbrowski publikacje na stronie internetowej „PTAKI-ROGOZNO” najnowsze badania nad obrączkowaniem ptaków gminy Rogoźno. Powierzchnia użytkowa sal przyrodniczych wynosi ogółem 99 m². Ostatnią wystawą stałą jest etnografia związana z kulturą materialną. Niestety, ze względu na małą powierzchnię wystawienniczą /19,2 m²/ znaczna część eksponatów znajduje się w magazynach. Choć sala traktuje o różnorodności dziedzin życia codziennego, nie ma możliwości pokazania wszystkich przedmiotów. Dlatego też następuje co pewien czas rotacja eksponatów, w celach przede wszystkim edukacyjnych dla najmłodszych zwiedzających. Pracownicy merytoryczni zgodnie z Ustawą o Muzeach prowadzą przede wszystkim ewidencję pozyskanych eksponatów. Pozyskiwanie, opracowanie, ewidencjonowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie eksponatów należy priorytetowej działalności placówki muzealnej. Kolejnym typem działalności pracowników merytorycznych to prowadzenie lekcji w oparciu o wystawy stałe i czasowe tematyczne, np. historyczne czy przyrodnicze. Wykaz lekcji znajduje się na stronie RCK w zakładce Muzeum. Nauczyciele poszczególnych szkół zainteresowani wybranym tematem mogą korzystać z proponowanych lekcji dla różnych grup wiekowych. Kolejnym przedsięwzięciem Muzeum jest prowadzenie co najmniej dwa razy w roku /w zależności od posiadanych środków finansowych/ warsztatów wielkanocnych i bożonarodzeniowych. Prowadzeniem warsztatów zajmuje osoba wykwalifikowana, zajmująca się prowadzeniem www. Zajęć przy szeroko zakrojonej pomocy pracowników Muzeum. Jako przykład można podać tegoroczne, tj. 2017 r. warsztaty wielkanocne zorganizowane przez Muzeum na okres dwóch tygodnie. Warsztaty cieszyły się ogromnym powodzeniem wśród dzieci przedszkolnych i szkół podstawowych. Muzeum odwiedziło ponad 700 osób w ciągu niespełna dwóch tygodni. Kolejne zajęcia będą przeprowadzone przed okresem świąt Bożego narodzenia – także na okres dwóch tygodni. Pracownik merytoryczny /A. Pilarska/ zajmuje się organizacją zaplecza, tzn. werbowanie grup, przygotowanie plakatów informacyjnych dla szkół, zakup produktów potrzebnych do przeprowadzenia zajęć, etc. Pracownicy merytoryczni ponadto umieszczają swoje artykuły na łamach „Kuriera Rogozińskiego” kwartalnika Muzeum. Tematyka historyczna, przyrodnicza i etnogra-ficzna pozwala także nauczycielom skorzystać z umieszczonych informacji potrzebnych niejednokrotnie do lekcji.
Pomieszczenia magazynowe znajdujące się na poddaszu są nieodłączną częścią każdej z pracowni. Ogólna powierzchnia dla wszystkich trzech działów, tj. historycznego, przyrodniczego i etnograficznego wynosi 61,8 m². Każdy pracownik merytoryczny poszczególnych działów jest zobowiązany do opracowania kart katalogowych nowo pozyskanych eksponatów. Każda karta jest źródłem wiedzy na temat danego obiektu. Na karcie zawarte są najważniejsze informacje: dział i miejsce, w którym przechowuje się dany obiekt, sygnatura, opis /jak najbardziej szczegółowy w celu identyfikacji, gdyż część eksponatów np. w dziale etnograficznym jest powielona/ wymiary oraz zdjęcie. Zanim jednak dojdzie do powstania karty katalogowej pracownik wpisuje eksponat do księgi inwentarzowej. Opis wygląda podobnie jak w karcie, bez umieszczania fotografii. Każdy z działów posiada indywidualną księgę tj. przyrodniczą, oświatową, fotografii historycznej, dokumentów historycznych, etnograficzną etc. Muzeum jest instytucją, która nie tylko gromadzi, przechowuje, konserwuje i udostępnia dobra kultury w zakresie wiedzy, techniki i sztuki oraz okazy przyrody, ale również prowadzi badania naukowe i działalność oświatową. Poza prowadzeniem działalności typowo muzealnej (gromadzenie, przechowywanie i konserwacja), upowszechnia kulturę oraz prowadzi działalność badawczo - naukową związaną z reprezentowaną przez muzeum dyscypliną, ze środowiskiem i regionem, w którym działa i pracuje, z jego przeszłością, etnografią, sztuką, kulturą.
Zbiory – pozysk, konserwacje Działalność kulturalna Muzeum oparta jest przede wszystkim na pozyskiwaniu eksponatów do trzech działów instytucji: historycznego, przyrodniczego oraz etnograficznego. Obowiązkiem tej instytucji jest przede wszystkim gromadzenie dóbr kultury i przechowywanie ich nie tylko dla celów bezpieczeństwa, ale także naukowych. Ogółem w zbiorach Muzeum wg wykazu z grudnia 2016 r. znajduje się 8464 eksponatów /m.in. w dziale historycznym 33960 eksponatów, etnograficznym - 815, przyrodniczym 2255; geologia - 719/. Eksponaty te są zinwentaryzowane oraz udokumentowane. Poszczególne działy współpracują z instytucjami, stowarzyszeniami i organizacjami w celu nie tylko poszerzania zbiorów ale także w celu datowania zdobytych materiałów ruchomych /geologia, archeologia/. Do działu przyrodniczego pozyskuje się szczątki zwierząt kopalnych: ząb nosorożca, kość stopy nosorożca, fragment żuchwy tura oraz ząb trzonowy mamuta. Zaznaczyć należy, że pozyskane fragmenty kostne pochodzą z terenu gminy Rogoźno. W związku z pozyskiwaniem tego typu eksponatów nawiązano ścisłą współpracę z Instytutem Geologii UAM w Poznaniu w zakresie dotyczącym pozyskiwania, konserwacji i oznaczania kopalnych szczątków kręgowców. Wypreparowano także elementy szkieletu bielika. Do osiągnięć Muzeum należy zaliczyć przede wszystkim dbałość o najcenniejsze dokumenty. Od 2009 r. przeprowadzana jest konserwacja dokumentów, których historia dotyczy bezpośrednio naszego terenu. W celu zabezpieczenia dokumentów przed zniszczeniem, wilgocią czy pożarem zakupywane są specjalnie wykonane teczki archiwizacyjne z bezkwasowe. W ciągu kilku lat poddano renowacji ponad 20 dokumentów, dalsza konserwacja rozłożona jest na kolejne lata. Zbiory wszystkich działów Muzeum to dobra kultury, które należy zaliczyć do ruchomych. Mają one znaczenie zarówno historyczne, jaki i artystyczne. Jako cel obrano ich zachowanie, zabezpieczenie przed uszkodzeniem lub dewastacją oraz m.in. udostępnienie do celów edukacyjnych i naukowych. Wpisane w inwentarz muzealny podlegają ochronie prawnej. Wśród zbiorów muzealnych, które podlegają ochronie zgodne z ustawą można zaliczyć:
3) pamiątki historyczne, jak militaria ruchome, przedmioty związane z ważnymi wydarzeniami historycznymi lub z działalnością instytucji i wybitnych osobistości historycznych;
Stan osobowy placówki muzealnej W Muzeum Regionalnym im. Wojciechy Dutkiewicz w Rogoźnie zatrudnieni są: Dział Historyczny – 1 pracownik merytoryczny /pełen etat/ - Angelika Pilarska Dział Przyrodniczy – 2 pracowników merytorycznych /Małgorzata Skwisz – pełen etat, Jerzy Dąbrowski 1/3 etatu/ młodszy dokumentalista /w tym pomocnicy do poszczególnych działów/ – 2 pracowników, ¾ etatu + ½ etatu Przewodnik muzealny – Wiesława Wojtkowiak /pełen etat/ Jest to nieliczna kadra pracowników muzeum prowadząca placówkę wielotematyczną /historia, przyroda ornitologia, geologia, entomologia, paleontologia/, etnografia. Poniżej opisana została działalność w ww. zakresach. Wśród osiągnięć pracowników zalicza się wszystkie wymienione niżej przedsięwzięcia, pisanie artykułów, praca w terenie – prace badawcze, wystawy kuratorskie.
Działalność wydawnicza; informacje internetowe Muzeum prowadzi działalność wydawniczą kwartalnika „Kuriera Rogozińskiego”. Redaktorem naczelnym jest pracownik merytoryczny Muzeum Małgorzata Skwisz, która zajmuje się redagowaniem i kolportażem. Pracownicy merytoryczni piszą artykuły z zakresu swojej działalności oraz przygotowują publikacje tj. „Kalendarium Solidarności”, „Patroni rogozińskich ulic”, „Rogoźno na starej fotografii”. We własnym zakresie wykonuje się broszury, plakaty, bilety wstępu, zaproszenia. Działalność Muzeum opiera się także na prowadzeniu kroniki fotograficznej /wykonaniem zdjęć wszystkich imprez, tj. wystaw czasowych i stałych, imprez plenerowych organizowanych przez Muzeum wykonuje pracownik merytoryczny/. Internet to jedna z możliwości szerszego dotarcia do mieszkańców nie tylko naszych okolic. Na stronie internetowej Rogozińskiego Centrum Kultury, w zakładce Muzeum pracownicy zamieszczają plakaty informacyjne dotyczące m.in. wystaw oraz imprez. Prowadzone są aktualizacje na stronie internetowej www.ptaki-rogozno.eu przez pracownika merytorycznego Jerzego Dąbrowskiego, który jednocześnie jest ornitologiem/. Kolejnym etapem prac internetowych jest prowadzenie strony Muzeum Regionalnego na Facebook /Angelika Pilarska/, z możliwością bardzo szerokiego zakresu dotarcia informacji. W związku z licznymi publikacjami stoisko muzealne zajmuje się ich sprzedażą. Na stoisku można znaleźć takie wydawnictwa jak: Rogozińskie Zeszyty Historyczne /wydawane także przez Towarzystwo Przyjaciół Rogoźna/, pocztówki oraz liczne publikacje w większości o tematyce historycznej. Zbiory wszystkich działów Muzeum to dobra kultury, które należy zaliczyć do ruchomych. Mają one znaczenie zarówno historyczne, jaki i artystyczne. Jako cel obrano ich zachowanie, zabezpieczenie przed uszkodzeniem lub dewastacją oraz m.in. udostępnienie do celów edukacyjnych i naukowych. Wpisane w inwentarz muzealny podlegają ochronie prawnej. Wśród zbiorów muzealnych, które podlegają ochronie zgodne z ustawą można zaliczyć:
Działalność merytoryczna Do codziennych zajęć pracowników merytorycznych należą m.in. opracowywanie kart katalogowych nowo nabytych eksponatów muzealnych, prowadzenie działalności wydawniczej m.in. pod postacią artykułów, pozyskiwanie eksponatów do poszczególnych działów; materiałów i pamiątek rodzinnych osób związanych z naszym terenem; teczek źródłowych – tematycznych. W ten sposób, przez ostatnie lata, poprzez systematyczne poszukiwania znacznie poszerzono dane dotyczące miejscowego Powstania Wielkopolskiego oraz Jego uczestników. Pracownicy zobowiązani są udzielić i przygotować materiały potrzebne nie tylko do prac magisterskich lub semestralnych, ale też w celach wydawniczych prowadzonych przez inne instytucje. Prowadzona jest kwerenda, a następnie materiały przekazywane są drogą formalną w oparciu o przepisy i ustawy. Każdy interesant korzystający z archiwum Działu Historycznego jest zobowiązany zapoznać się z Regulaminem dotyczącym ochrony i odpowiedniego korzystania z materiałów, w skład których wchodzą zinwentaryzowane dokumenty, fotografie oraz realia historyczne. Prowadzona jest także Kronika Ziemi Rogozińskiej i Orkiestry Dętej, systematycznie zbierane są informacje prasowe dotyczące Rogoźna oraz związane z działalnością RCK.
Lekcje i działalność oświatowa Do wyboru jest 18 lekcji /10 - historia; 1 – etnografia; 1 – geologia; 6 – przyroda/. Każdego roku jest przeprowadzonych kilkadziesiąt lekcji w budynku muzeum w oparciu o wystawy stałe, a w tym samym zbiory muzeum oraz w terenie np. Kościół św. Wita, grodzisko wczesnośredniowieczne, Stare Miasto Rogoźno na przestrzeni wieków z ujęciem mniejszości narodowych. Wykaz tematów lekcji można znaleźć na stronie RCK pod zakładką Muzeum – lekcje muzealne. Poza tym organizowane konkursy o tematyce historycznej, przyrodniczej, etnograficznej, które mają na celu zwiększenie ilości przeprowadzonych lekcji. Do jednej z ciekawszych lekcji znajduje się pod nazwą Rola Muzeum. Tutaj dzieci i młodzież mogą poznać Muzeum od środka… mają okazję zobaczyć pracownie historyczną czy etnograficzną, zobaczyć z bliska na czym polega praca muzealnika. Dzieci mogą zobaczyć od „środka” etapy prac, np. przy pozyskaniu eksponatów. Co należy z nim zrobić i jak go zabezpieczyć? Czym zajmuje się muzealnik oprócz gromadzenia zbiorów? Większości ludzi wydaje się, że praca muzealnika jest nudna i z reguły „nie robi nic”. Jednak po bliższym poznaniu jego obowiązków zmieniają zdanie. Dzieci krok po kroku poznają tajniki pracy w Muzeum. Mogą zobaczyć magazyny, do których na ogół mają wstęp tylko pracownicy merytoryczni oraz dotknąć lub użyć eksponatów. Należy wspomnieć, iż od trzech lat organizowane są w Muzeum warsztaty wielkanocne oraz bożonarodzeniowe. Zapleczem organizacyjnych wraz z przekazaniem informacji do szkół /plakaty, telefony – zapisy/ zajmuje się Angelika Pilarska. Warsztaty prowadzi emerytowany pracownik Muzeum W Szreniawie, notabene członek Rady Muzeum Pani Hanna Nowicka. W roku 2017 odbyły się dwutygodniowe warsztaty przed Świętami Bożego narodzenia, które odwiedziło ponad 700. dzieci ze gminy Rogoźno.
Organizacja wystaw; imprezy kulturalne poza Muzeum Co roku organizowane jest od 4-10 wystaw czasowych, zgodnie z zadaniami statutowymi Muzeum. Wystawy są przygotowywane przez pracowników merytorycznych dot. tematyki poszczególnych działów. Wystawy kuratorskie Działu Historycznego są przygotowane merytorycznie jak i graficznie przez pracownika działu /A. Pilarska/. Pracownik poza działalnością merytoryczną mającą na celu weryfikację, zgromadzenie oraz poszukiwanie materiałów wystawowych także zajmuje się przygotowaniem graficznym plansz wystawowych wymagających znajomości obsługi wybranych programów graficznych. Tego typu ekspozycje są wykonywane na wysokim poziome plastycznym oraz znacznie zwiększają atrakcyjność ekspozycji dla zwiedzającego. Stała wystawa historyczna także została opracowana w całości przez pracownika merytorycznego Działu Historycznego wraz z projektami nowych gablot. Na wystawach stałych także organizowane są wystawy tematyczne dotyczące m.in. poszczególnych fragmentów historii Rogoźna i okolic. W roku 2017 przygotowano dla zwiedzających dzieci i dorosłych następujące wystawy i imprezy plenerowe:
Imprezy kulturalne /plenerowe/ Do imprez kulturalnych odbywających się każdego roku poza murami Muzeum należy wymienić:
W uroczystościach biorą udział uczniowie szkól gminy Rogoźno.
Współpraca Muzeum z instytucjami Praca Muzeum jest ściśle związana ze współpracą z instytucjami krzewiącymi kulturę. Do takich organizacji i towarzystw należą m.in.:
Od kilku lat Muzeum współpracuje z pracownią archeologiczną REFUGIUM /Małgorzata i Mirosław Andrałojć/ z Poznania. Wspólna praca zaczęła się od prac kanalizacyjnych 2005 r., kiedy pozyskane materiały archeologiczne znalezione na terenie Rogoźna trafiły do zbiorów placówki. W wykopaliskach uczestniczyło także kółko historyczne działające przy Muzeum. W ciągu kilku lat zbiory działu archeologicznego znacznie się powiększyły. Szczególnie na uwagę zasługuje fakt, że dzięki tej współpracy Muzeum posiada jedno z niewielu znalezisk zwany „Skarbem rogozińskim” – zbiór dirhemów arabskich od IX-X w. oraz fragmentów biżuterii srebrnej. Instytucja muzealna współpracuje także z osobami prywatnymi z Rogoźna, wchodzącymi w skład grupy archeologów, którzy przekazują do Muzeum najcenniejsze „skarby ziemi” m.in. pokaźny zbiór plomb ołowianych. Muzeum Regionalne jako prężnie działająca placówka stara się w sposób otwarty i nowoczesny dotrzeć do zwiedzającego, zarówno młodego jak i starszego pokolenia. Placówka muzealna podnosi poziom kapitału intelektualnego, poprzez edukację /prowadzenie lekcji muzealnych o szerokim wachlarzu tematycznym/ oraz społecznego, przez budowanie więzi z dziedzictwem materialnym, znajdującym się w murach Muzeum. Poprzez swoją działalność oraz zaangażowanie pracowników Muzeum:
Kolejnym obszarem współpracy między muzeum i wspólnotą lokalną (gmina, powiat) jest ww. edukacja. Ten rodzaj działalności jest już szeroko praktykowany w formie lekcji muzealnych czy warsztatów rękodzieła, stąd też Muzeum wyszło z propozycją dla szkół w uczestnictwie dzieci i młodzieży w zajęciach. Pan radny Chudzicki zapytał, na jakiej zasadzie przyjmowane są do muzeum przedmioty od prywatnych osób, lub takich które zajmują się znaleziskami ? Pani Agelika Pilarska powiedziała, że jeżeli są to przedmioty, których czas historyczny jest do 30 lat, to muzeum takie rzeczy kataloguje i zatrzymuje, natomiast przedmioty starsze, są wysyłane do znawców z innych muzeów na mocy zawartych porozumień. Pan Zbigniew Chudzicki zapytał, jak wygląda np. pozyskiwanie zwierząt? Pani dyrektor odpowiedziała, że w muzeum obecnie nie ma pracowni do preparowania zwierząt, ani pracownik, który zajmował się tym kiedyś, nie może tego wykonywać ot tak sobie. Na dzień dzisiejszy, muzeum musi uzyskać zezwolenie ministerstwa i dopiero wtedy zwierze takie jest wysyłane do zoo, które posiada takie pracownie do preparowania. Natomiast w przypadku działu historycznego, to dokumenty są dostarczane przez rodziny, które nie maja co zrobić z takimi przedmiotami lub przez strony allegro. Pan radny Hubert Kuszak zapytał, czy pozyskiwanie przedmiotów dla muzeum odbywało się za pomocą akcji medialnej? Pani Pilarska odpowiedziała radnemu, że odbywa się to raczej za pomocą poczty pantoflowej. Pan radny Chudzicki zapytał panią dyrektor, kto decyduje o charakterze i cykliczności wystaw? Pani Angelika Pilarska odpowiedziała, że jest organizowanie zebranie muzealników i to oni decydują, jak w danym roku przypada rocznica, z czym związana i wtedy nawiązana jest to tego wystawa, lub rzucane są pomysły. Budżet na wystawy to 16 tys zł, jest to niewiele zwłaszcza, jeżeli muzeum jest jednostką, która nie zarabia. Następnie radni zastanawiali się wspólnie, jak partycypować w kosztach, by pomóc muzeum? Pan radny Kuszak zauważył, że brak jest informacji w szkołach o organizowanych wystawach. Pani dyrektor Pilarska odpowiedziała, że ostatnia zorganizowana wystawa była nagłośniona 8 tysiącami ulotek, plakatami przekazanymi do jednostek oświatowych - ale zostało to bez oddźwięku. Pan Kuszak wywnioskował, że być może brakuje decyzyjności dyrektorów, ponieważ to dyrekcja powinna narzucić wzięcia udziału w wystawie. Pani z-ca burmistrza Renata Tomaszewska poinformowała radnych po wysłuchaniu dyskusji, że jeżeli dyrektorzy mieliby za odpłatnością 2-3 zł narzucić odwiedzenie wystaw, to będzie to bardzo źle odebrane i przez dyrekcję, nauczycieli i rodziców. Pani radna Katarzyna Erenc – Szpek zapytała, czy są plany remontu muzeum? Pan burmistrz Roman Szuberski odpowiedział, że budującej informacji w tym temacie nie ma, ponieważ zakończył się drugi przetarg na Pl. Karola – wygrała go ta sama firma, jednak cena jest o ponad 1 mln wyższa niż w pierwszym przetargu. Pan Szuberski dodał, że będzie analizował wraz z panem Andrzejczakiem możliwości rozdzielenie remontu muzeum i Pl. Karola na dwa osobne przetargi, lub innym wyjściem może być rezygnacja z dotychczasowych materiałów budowlanych i zastąpienie ich tańszymi. Jednak pani burmistrz Tomaszewska dodała, że nie o to chodzi, plac ma wyglądać porządnie i być pamiątką po aktualnej władzy.
Ad. 5 Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami.
Ochrona zabytków i opieka nad zabytkami służy ochronie i wykorzystaniu lokalnych zasobów dziedzictwa kulturowego, w różnych dziedzinach życia społecznego. Zabytki jako uniwersalne dobro społeczne bez względu na status własnościowy należy otaczać opieką, jako ważny element tożsamości lokalnej. Realizacja wyznaczonych celów, wymaga przede wszystkim zmiany w świadomości, szczególnie w obszarze odpowiedzialności jednostki samorządu terytorialnego, podmiotów, instytucji i sfer funkcjonalnych, które odpowiadają za ochronę środowiska kulturowego i naturalnego, za ład i zagospodarowanie przestrzenne, a także wyznaczone kierunki rozwoju miasta. Ważne jest także, aby właściciele zabytkowych obiektów, zmienili swoje podejście, przyczyniając się w ten sposób do poprawy stanu zachowania wszelkich dóbr środowiska kulturowego i naturalnego. Efekty osiągnięte zostaną w perspektywie długofalowej, wieloletniej, których ostatecznym rezultatem będzie przywrócenie zabytkom gminy właściwych im walorów historycznych i estetycznych. Podstawowym i najbardziej pożądanym sposobem opieki nad zabytkami, poza prawną ochroną jest zapewnienie i zachowanie ich fizycznej postaci. Z tego też względu najpopularniejszą i w zasadzie jedyną formą pomocy i opieki nad zabytkami w gminie jest udzielanie dotacji celowych udzielanychna sfinansowanie prac konserwatorskich restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków. Dotacje są udzielane stosownie do zapisów uchwały Rady Miejskiej w Rogoźnie Nr XXVII/259/2016 z dnia 22 czerwca 2016 roku w sprawie określenia zasad udzielania przedmiotowych dotacji. Uchwała z 2015 roku zastąpiła uchwałę Nr XXVII/185/2008 Rady Miejskiej w Rogoźnie z dnia 28 sierpnia 2008 roku. W myśl zapisów w/w uchwały: „Z budżetu Gminy Rogoźno mogą być udzielane dotacje celowe na sfinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku ruchomym lub nieruchomym, jeżeli zabytek znajduje się na obszarze Gminy Rogoźno, na zadania określone w art. 77 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.” Środki wydatkowane z budżetu gminy w formie dotacji w ostatnich latach.
Przyznanie dotacji przez Radę Miejską następuje w drodze odrębnej uchwały. W roku 2017 podjęto uchwały przyznające dotacje następującym podmiotom:
1. Parafia Rzymskokatolicka p.w. Ducha Świętego w Rogoźnie Uchwała nr XXXVI/346/2017 z dnia 28 lutego 2017 r. ws. udzielenia dotacji na 2017 rok: w kwocie 27.500 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie remontu posadzki z kamienia naturalnego. Beneficjent oświadczył, że przewidywany koszt zadania wyniesie 94.381,68 zł.
2. Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Jakuba Apostoła w Budziszewku Uchwała nr XXXVI/347/2017 z dnia 28 lutego 2017 r. ws. udzielenia dotacji na 2017 rok: w kwocie 25.000 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie remontu elewacji kościoła. Beneficjent oświadczył, że przewidywany koszt zadania wyniesie 56.500 zł.
3. Parafia Rzymskokatolicka pw. NMP Królowej Świata i św. Małgorzaty w Parkowie Uchwała nr XXXVI/348/2017 z dnia 28 lutego 2017 r. ws. udzielenia dotacji na 2017 rok: w kwocie 27.500 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie wymiany okien w kopule kościoła. Beneficjent oświadczył, że przewidywany koszt zadania wyniesie 48.036,42 zł.
4. Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Wita w Rogoźnie Uchwała nr XXXVI/349/2017 z dnia 28 lutego 2017 r. ws. udzielenia dotacji na 2017 rok: w kwocie 100.000 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie wykonania prac remontowo – konserwatorskich polichromii i tynków wewnętrznych kościoła. Beneficjent oświadczył, że przewidywany koszt zadania wyniesie 220.000 zł.
5. -------------------------- Uchwała nr XXXVI/350/2017 z dnia 28 lutego 2017 r. ws. udzielenia dotacji na 2017 rok: w kwocie 20.000 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie remontu dachu oficyny pałacowej i dobudówki z uwzględnieniem odwodnienia i drenażu od strony okapu oraz czyszczenie zawilgoconych powierzchni nieruchomości położonej w miejscowości Wełna. Beneficjent oświadczył, że przewidywany koszt zadania wyniesie 125.000 zł. 1. Ustawą opisującą obszary systemu ochrony zabytków jest ustawa z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. W przepisach ustawy została rozwinięta konstytucyjna norma zawarta w art.5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej który stanowi że Rzeczpospolita Polska ,,strzeże dziedzictwa narodowego”. Zawiera również przypisy normatywne upoważnienia dotyczące ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych. Zabytki w rozumieniu ochrony dzielimy na nieruchome, ruchome i archeologiczne. 2. Ochrona zabytków w czasie pokoju na polega w szczególności na podejmowaniu procedur i określonych działań których celem jest:
3. Organizację i sposób ochrony zabytków na wypadek konfliktów zbrojnego i sytuacji kryzysowych, planuje się w jednostkach organizacyjnych posiadających zabytki oraz na poszczególnych szczeblach administracji, ujmując i określając w sporządzanych w tym celu następujących dokumentach:
4. Plan ochrony sporządza się według:
5. Gminny plan ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych opracowuje Burmistrz, zlecając wykonanie tego zadania komórce organizacyjnej Urzędu Gminy właściwej do spraw kultury. Plan ten podlega uzgodnieniu z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków oraz właściwym terenowym organem obrony cywilnej na obszarze powiatu. Plany ochrony zabytków są integralną częścią planów obrony cywilnej i podlegają corocznej aktualizacji w terminie do dnia 31 marca każdego roku, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. 6. W gminie Rogoźno na dzień dzisiejszy znajdują się niżej wymienione dokumenty, opracowania, które są cząstkowymi elementami składowymi przedmiotowego planu ochrony zabytków, są to:
7. Plan ochrony zabytków na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych gminy Rogoźno został opracowany przez Burmistrza Rogoźna, uzgodniony z Szefem Obrony Cywilnej Powiatu Obornickiego oraz Wielkopolskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Poznaniu.
Ad. 6. Zaopiniowanie materiałów i projektów uchwał na najbliższą sesję Rady Miejskiej.
Ad. 7. Wolne głosy i wnioski. Pan radny Zbigniew Chudzicki złożył dwa wnioski. Pierwszy dotyczył wsparcia chóru ECHO w organizacji jubileuszu obchodzonego tradycyjnie co 5 lat, natomiast drugi został złożony w sprawie zorganizowania strefy kibica w mistrzostwach świata w piłce nożnej.
Ad. 8. Zakończenie. Posiedzenie komisji zostało zakończone o godz. 19:30, protokołowała Anna Mazur. | |
|
